Kategori: Şiir

Herhangi bir suda Her atılan kulaç Bir öncekinden küçüktür Oysa ben bilmezdim Böyle yaklaştıkça uzaklaşmayı Hep sabahları düşlerdim Uzun kış akşamları Denizler görürdüm rüyamda Bir peygamber gibiydim Deryanın ortasında İnanan bir tayfa Uzakta bir ada Fakat bir anda olur denizde her şey Rüya bile bir anda biter Buz gibi bir sabaha uyanırsın Küçük bir fanussun…

Bir gün Sen, ben ve dizleri titreyen Yaşlı bir hükümet Göçüp gideceğiz seçimlerle Belki bir günlüğüne Belki ilelebet Bu güneş batacak Bu azık tükenecek Her yaz su içtiğimiz Şu pınar kuruyacak Bilirim ne olacak Çünkü ötesi yok Ol derler olur Ne insan doyar Ne şüphe durur Hep keskindir zamanın kılıcı Bir kör savurur Bilirim ne…

yağmur var ve ıslanan bir çoban kendine büyük bir mont cebinde bir kitap buydu bütün hikaye ve bu kalacak fazlası değil neredeyse işte oralı değil biliyorsa bile emin değil seviyor olabilir aşık değil özlese de diyecek değil sevmese de yolları kalacak değil yağmur, koyunlar ve kitap fazlası değil şayet fazlasıysa değil değil…

köklerimi sökmek mümkün kök salmak kadar korkunç çünkü toprağım çorak dereleri kuru soğuk canım soğuk bak dokun ellerimden beni anlarsın ben yine de seviyorum burada baharı beklemeyi alıştım da artık belki de benimsedim hiç yadırgamıyorum hiç gelmemeni belki unuttun belki de başka topraklara sürüyorsun o zayıf ve titreyen ellerini oysa ben sahip olduklarıma bile sahip…

nerede bir silah patlasa derim ki yine biri rolünün hakkını veriyor sonra bir endişe içimde yalvarıyorum adeta tanrım baş rollere bir şey olmasın figüranlar ölsün mümkünse hatta belki izleyenler de tanrım ona özellikle kıvırcık saçlarında mesela kırık bile olmasın

bir mercedes bir de ben şeyhimin kapısında inkar bir basamak inancın şurasında belki önündedir belki arkasında yaşamak güzel geldi yirminin sonrasında kırka çok kalmadı otuz şunun şurasında cenneti pas mı geçsem cehennem korkusundan tanrım ne olur devrim bekleme bizden kadrolu kullar değiliz devlet somut din avanta kitap dursun aksın fetva vatandaş direnemez maaşlar tam yatarsa…

bir kadın sevdim evvel ondan sonra bir daha beni vardı bak beni tam şurasında şarap içmek istedi haram dedim sevişirken affet tanrım çok özledim teni tenimde ve terler gözyaşları ve keder dövmedim ama hiç bir kere bağırmadım da ağlattım biraz sehven unuttum sandım şimdi kızıl saçlarını belki gülmesini hatırlamıyorum tam ne renkti o piknikte giydiği…

ben toprağım rüzgar benim ben çarığım kanat benim sanat benim şarap benim ben inkarım ikrar değil benim işte insanım ben ben idrakım melek değil sahip benim köle benim ne peygamber ne şeytanım ben burdayım kün’den beri bugün gibi yarın benim ne sinerim ne susarım hüküm varsa hakan benim

“Bazı şiirler el ele tutuşur.” “Hele hele minnoş How I wish you were here” Yeni şiirimden alıntı yaptım. Henüz hazır değil. Şiir değil toplum. -ilk bahar, yağmur, gece   Dünya denilince insanın aklına Paradokslar yumağı demek geliyor Ama sonra evren geliyor benim aklıma Paradokslar yumağı yumağı -ilkbahar, yağmurlu, gece   Dünya kendi yağında kavruluyor Evren…

bugün yanından geçti yol kalktım köklerinden geldim gitme demiştin bana ben gidişini bildim bilmem neydi o yaptığın bir köprüydü hatırladım o elimden tuttuğun ben susuşunla kaldım pişman mıyım, belki biraz dedim keşke öpseydim mutluyum yine ama öpüp hemen ölseydim yoktun zahir aklımda kör kuyuydun düştüğüm Yusuf da bilir bunu ilk ilmektir kör düğüm sensin tek…