Kategori: Şiir

çay demli soba belki ay on dört saat geç kalem kağıt sen en çok sen

Bir elvedanın ailesiyiz Merhabanın berisinde Ömrünün baharında Ölümün eşiğinde iki genciz biz Güzel bakıyoruz Gözlerimiz doluyor Sevsek birbirimizi güzel severdik Dosdoğru bir bahar olurduk Bu soğuk nisan ortasında Tutsaydın elimi üşümezdim Erzurum üşümezdi nisan ortasında Burada olsaydın Burada Beni bulsaydın Aşk Sana uzak bir şehir şimdi Bense orada bir sokak kedisiyim Ama beni Beni bulsaydın…

Elimden gelmiyor artık Ardıma kalıyor tüm sevmelerim Gülmeler hasmıma kalıyor Bugün bir nefesim yâr bana Yarına bir avuç toprak kalıyor Gündüzüm esir zamana Zamandan muaf bir gece kalıyor Yakıyorum bu şehri Geriye biraz kül bir de sen kalıyor Anlatıyorum Yalan Doğru Sonunda üç harfli bir hece kalıyor Anlıyorum Ezberim bozuluyor Bugün geçti gitti yarından Çiçek…

Sana uyuyorum gittiğinden beriSensizlik o yüzden sabahın adıAç kalkıyorum şah sofrasındanSensizken pek yavan rahikin tadıUzak bir diyarın özlemindeyimAzad olur bana ölümün adı Senler yapıyorum yokluğundanGel diye yollar yapıyorumSana ayırdığım sayfalarımaEn sensiz benler yapıyorumKaranlık oluyor sen gidinceKandillerden güneşler yapıyorum Uzak denen yerde otağlar kurGelme sakın geriye yandı bu şehirAğaçlar öldü, kiraz kuruduBen içtim ölüyorum, suları zehirMaviler…

Hiç kızılderili arkadaşı olmadı, Özür dilemeli ondan Tam ortasından ayrıldı dünya Ve bir daha tam ortasından Çok susadığında tutmamış bir şarkı Acıktığında iyi satan bir ilahi fısıldardı Masum bir teslim oluşdu onunki Elveda demek istedi sadece Ya da daha da uzun bir kelime Hatta bir cümle en üç noktalısından Siyah kuşla uçmadan nasıl olur Ummadan…

üç küçük bir sayıdır. baş aşağı duran bir ağaçsan hele umursamazsın. soğuk ve sisli bir günde kimse üç demez dese bile umursamazsın. gümüş bir kolye taksan o esmer boynuna üç harfli şeyler hissetsem umursamazsın. oysa beyaz olsa tenin veya kumral işte altı üstü üç ihtimal. iki olsa bu riski almazdım. belki de büyüttüğüm kadar küçük…