Distopya

I.

sevgi
özlem
saçlarının bahar kokması
evrenin sonlu olması
atom altı parçacıklar
gecenin bir vakti
kendinle baş başa
şiire kaçamaklar

II.

bilmiyorsun
bunca insan
savaşlar
onlarca şarkı
şiirler
ki benimkiler dahil
hepsinin
gözlerinde anlam bulması

III.

yaratılış süreci
madde de enerji mi
termodinamik ne diyor
ille de gitmek gerekir mi
pes ettim onca kez
ama bu daha çok
yapamamakla ilgili
bir kez öldüm
bir kez daha ölemem
çok dağ aştım yolunda
artık geri dönemem

IV.

sanki bunlar bir rüya
ben dizinde
ağır bir uykuda
yalan bombalar
savaşlar yalan
sene bin bile değil
çağ orta
ben dizinde
ağır bir uykuda
özledim
lakin açılmıyor gözlerim
çok ağır kirpiklerim

V.

seversem düzelir sanmıştım
ülkem güler
suriye durulur
ellerin yüzümü okşarken
çocuklar ölür yine
ama daha az vurulur
siktiğimin bankaları
biz öpüşürken boğulur

VII.

fakat dünya ölüyor
şebnem ferah yaşlanıyor
daha kalabalık oluyoruz
ekmek kilo yapıyor
devlet dayanın diyor
sen gülüyorsun
bana değil
ah ölüyorum
ne yazık ki sana değil

VIII.

şimdi buradayım
vatan mı
sürgün mü
yangın mı
sen ise
ilk gurbetim
tek sılam
mutluluk senin olsun
bana yeter distopyam