Tutunmayanlar

Kızmıyorum sana
Çünkü Allah var
Kızmıyorum işte

Saçlarına da kızmıyorum
Kayıp gittiler parmaklarımın arasından
Dudaklarına sustular diye kızıyorum bazen

Gözlerine kulak asmadım diye
Kendime kızıyorum sonra
Gün oluyor güneşe kızıyorum
Kızıl kızıl seriliyor dağların üstüne
Bir akşamüstü
Omuzunda saçlarınmışcasına

Seni andırıyor diye kızıyorum
Güzel olan her şeye
Kızmıyorum ama sana

Meyvesiz bir kiraz ağacının altında
En çok kendime kızıyorum
Her şeyi yıkıp geçerken ömrüm boyunca
En derini umursamazken
Dalarken karanlığa
Kibir tasından
Fitne içiren bir densize kandığım için
Kendime kızıyorum en çok

Gülerken kıstığın ela gözlerini
Bir daha göremeyeceği için
Gözlerime kızıyorum

Sana kızmıyorum
Yağmura kızıyorum ben,
Senin gibi kokuyor
Tenin gibi karışıyor bana
Ellerin gibi dokunuyor saçlarıma

Parmak uçların gibi
Şakağımdan çeneme doğru
Süzülüyorlar diye
Kızmıyorum yağmur damlalarına

Dudağında bir buse değil de
Gözünde bir damla oldum diye
Kendime kızıyorum

Semitransparan bir cehennemin içinde
Halen daha gülmeye kızıyorum
Kan ağlamak varken