Umuntu

Toprağa sarılıyorum arş uğruna
Göz yaşlarım tebessüme demdir
Bugünüm feda olsun senli yarına
Sensiz her sevinç şüphesiz kemdir

Yıkık ve solgun olsa da zahirim
İçimde yeşeren bahçeme nemsin
Korkutsa da beni hafî ahîrim
Geceyi hafifleten ümidim sensin

Boğuyor beni bu sırlı karanlık
Ellerim neden titriyor bilmem
İçtiğim suların hepsi bulanık
Dudağından rahike kanmadan ölmem

Güzelliğin sığmıyor aciz sözlere
Güneş, ay, cennet; bilmem ne diyeyim
Hükmüm yok o afraze gözlere
Hakan olsam arza, sana köleyim